سارا جوزفین بیکر را یکی از پیشگامان تأثیرگذار در حوزه پیشگیری و بهداشت عمومی می دانند. او پزشکی دلسوز بود که توانست با اصلاح نظام بهداشتی آمریکا جان هزاران نفر را نجات دهد. در ادامه در مجله کوروش بیشتر درباره زندگی و خدمات سارا جوزفین بیکر بخوانید.
سارا جوزفین بیکر پزشکی بود که به دلیل تلاش های بسیار ارزنده اش و کمک به اصلاح نظام بهداشت عمومی به ویژه در نواحی مهاجرنشین و فقیر شهر نیویورک شهرت دارد. ماندگارترین دستاورد بیکر شاید مبارزه با آسیب هایی بود که بر اثر فقر و جهالت گریبان کودکان به خصوص نوزادان تازه متولد شده را می گرفت. او در سال ۱۹۱۷ در بحبوحه جنگ جهانی اول در اظهارنظری مشهور اعلام کرد که میزان مرگ و میر نوزادان آمریکایی از سربازانی که در جبهه های جنگ جان خود را از دست می دهند نیز بالاتر است. پس از این بود که او توجه خود را معطوف کشف علل این اتفاقات تلخ کرد و برای کاهش مرگ و میر کودکان از هیچ کاری فروگذاری نکرد.
مختصری از زندگی سارا جوزفین بیکر
سارا جوزفین بیکر در سال ۱۸۷۳ در محله پوکیپسی نیویورک در خانواده ای ثروتمند از کوئیکرها (از فرقه های پروتستان) متولد شد. سارا پس از مرگ پدر و برادرش بر اثر بیماری حصبه مجبور شد برای تأمین معاش مادر و خواهرش مشغول به کار شود. بنابراین او در سن ۱۶ سالگی تصمیم گرفت حرفه پزشکی را دنبال کند.
بیکر پس از تحصیل در رشته های شیمی و زیست شناسی در دانشکده پزشکی زنان در درمانگاه نیویورک نام نویسی کرد. دانشکده ای که به همت دو خواهر پزشک به نام های امیلی و الیزابت بکول تاسیس شده بود. تنها درسی که بیکر نتوانست در آن موفق شود، «سلامت کودک» بود که توسط دکتر آن دانیل (مصلح نظام بهداشتی و از پزشکان سرشناس آن دوره) تدریس می شد. موضوع این درس به شدت ذهن بیکر را درگیر کرد به طوری که وقتی در سال ۱۸۹۸ به عنوان دومین دانشجوی ممتاز از دانشگاه فارغ التحصیل شد، تصمیم گرفت دوره کارآموزی یک ساله ای را نیز در بیمارستان زنان و کودکان نیوانگلند، بوستون بگذارند.
بیکر پس از کارآموزی به عنوان پزشک خصوصی در نیویورک مشغول به کار شد. بیکر در سال ۱۹۰۱ امتحان خدمات عمومی را با موفقیت پشت سر گذاشت و توانست صلاحیت بازرسی پزشکی را در وزارت بهداشت به دست بیاورد. او از سال ۱۹۰۲ نیز به عنوان بازرس تمام وقت کار خود را شروع کرد. بیکر که در آن دوره به «دکتر جو» شهرت پیدا کرده بود، کت و شلوارهای مردانه ای می پوشید و حتی خود به شوخی می گفت، همکارانش نیز فراموش کرده اند که او یک زن است.
آغاز اصلاحات سارا جوزفین بیکر
سارا جوزفین بیکر در زندگینامه اش «نبرد برای زندگی» نوشته است: «وقتی به دنبال راهی برای ممانعت از مرگ و میر بیشتر مردم از بیماری ها می گشتم، ناگهان این فکر به ذهنم خطور کرد که چطور است اصلا بیمار نشوند. در این صورت وقتی که کسی سالم باشد نمی میرد. البته که این فکر خیلی احمقانه به نظر می رسد، اما در آن زمان ایده ای حیرت آوری بود. چرا که دانش پیشگیری در آن زمان هنوز ظهور نکرده بود و هیچ پیشرفتی نیز در امور بهداشت عمومی حاصل نشده بود.»
پس از تلاش های گسترده سارا جوزفین بیکر به عنوان بازرس رسیدگی به وضعیت کودکان مدرسه ای، به او شغل دیگری پیشنهاد شد. این بار بیکر به سمت دستیار کمیسیونر عالی سلامت منصوب شد. اکنون توجه بیکر معطوف کاهش میزان مرگ و میر در منطقه «هلز کیچن» منهتن شده بود. این منطقه یکی از فقیرنشین ترین محل های نیویورک در آغاز قرن بیستم بود. وضعیت بهداشتی این منطقه اسفبار بود و گزارش شده بود که هفته ای ۴۵۰۰ نفر در این منطقه جان خود را از دست می دادند.
بیکر تصمیم گرفت به خصوص توجه بیشتری به میزان مرگ و میر نوزادان کند چرا که حدود ۱۵۰۰ نفر از مرگ و میرها را نوزادان تشکیل می دادند. بیشتر تلفات نوزادان نیز به دلیل ابتلا به اسهال خونی رخ می داد، هر چند ناآگاهی والدین و ضعف بهداشتی نیز به طور مستقیم در این امر نقش داشت.
برنامه های نوین سارا جوزفین بیکر
سارا جوزفین بیکر به همراه گروهی از پرستاران به آموزش مادران پرداخت تا به آنها نحوه صحیح مراقبت از نوزادان را بیاموزد: چگونه به نوزادان خود لباس بپوشانند تا بیش از حد گرم نشوند، چگونه غذای مناسب به نوزادان خود بخورانند، چگونه آنها را در خواب خفه نکنند و چگونه تمیز نگهشان دارند. بیکر همچنین ایستگاه های شیر را نیز راه اندازی کرد که در آنجا به مادران شیر سالم پاستوریزه داده می شد. شیرهایی در آن زمان در بازار فروخته می شد غالبا ناسالم بودند یا اینکه با آب گچ مخلوط می شدند تا به سادگی تشخیص داده نشده و سود بیشتری برای فروشندگان داشته باشند.
سارا جوزفین بیکر همچنین فرمولی برای شیرخشک ابداع کرد که ترکیبی از آب، کربنات کلسیم، لاکتوز و شیر گاو بود. این امر مادران را قادر می ساخت تا بدون نگرانی به سرکار بروند و همچنان به تأمین معاش خانواده های خود کمک کنند.
بیکر همچنین اقداماتی برای پیشگیری نابینایی نوزادان به دلیل انتقال باکتری سوزاک در هنگام تولد نیز انجام داد. برای پیشگیری از نابینایی به نوزادان قطره چشمی نیترات نقره داده می شد. قبل از اینکه بیکر نظارت های لازم را در این بخش انجام دهد، بطری هایی که نیترات نقره در آن نگهداری می شد اغلب غیر بهداشتی بودند یا اینکه دوزهایی از دارو با غلظت بسیار بالا در آن قرار داده می شدند که به جای اینکه مفید باشند مضر بودند. بیکر به جای ظرف های سابق از ظروف کوچکی از جنس موم زنبور عسل (حاوی آنتی بیوتیک طبیعی) استفاده کرد که در هر کدام یک دوز نیترات نقره نگهداری می شد. بنابراین دارو همیشه با غلظت مشخصی در ظرفی مناسب قرار می گرفت و امکان آلودگی آن وجود نداشت.
تداوم برنامه های راهبردی سارا جوزفین بیکر
با تلاش های بیکر، ظرف یک سال ایمنی نوزادان به نحو چشمگیری بهبود یافت. به طوری که نابینایی نوزادان از ۳۰۰ نفر به ۳ نفر در سال تقلیل پیدا کرد. ولی همچنان در یک ناحیه وضعیت نوزادان خطرناک بود و آن در هنگام تولد بود. اغلب ماماها وظیفه به دنیا آوردن نوزادان را برعهده داشتند، ولی ماماها هیچ آموزش تخصصی نداشتند و در نتیجه مدرک رسمی نداشتند. سارا جوزفین بیکر از مقامات شهر نیویورک درخواست کرد که برای ارتقاء خدمات ماماها پس از آموزش به ماماها مجوز داده شود.
در حالی که بیکر همچنان مشغول اقدامات ضروری برای اعطای مجوز به ماماها، درمان نابینایی، تشویق به شیردهی مادران، تهیه شیر پاستوریزه سالم و ایمن و همینطور آموزش مادران بود، ولی کودکان بزرگتر هنوز هم دچار بیماری و سوءتغذیه بودند. بیکر همچنین تلاش کرد که یک پزشک و پرستار در اختیار هر مدرسه قرار دهد تا کودکان روزانه معاینه شوند. این برنامه بیکر به قدری خوب بود که در عرض مدتی کوتاه شپش سر و عفونت تراخم چشم، بیماری هایی که تا قبل از آن در مدارس بیداد می کردند تقریبا ریشه کن شدند.
بیشتر بخوانید » انواع روش های درمان سریع شپش «
ماجرای مِری مالون
یکی دیگر از اقدامات بیکر کمک به نمونه گیری از مِری مالون بود. شخصی که به «مری حصبه» نیز شهرت پیدا کرده بود. مالون که یک آشپز بود، اولین ناقل سالم شناخته شده بیماری حصبه بود که چندین بار باعث شیوع بیماری شده بود و گفته می شد مستقیما در انتقال بیماری به بیش از ۵۰ نفر نقش داشته است. از این بین حداقل ۳ نفر جان خود را از دست داده بودند. مالون در آن زمان تنها مجرمی نبود که موجب شیوع بیماری حصبه در شهر نیویورک می شد، ولی از این جهت که او هیچ گونه علائم آشکاری نداشت و بعدا نیز تا پایان عمر در قرنطینه نگهداری شد، شهرت زیادی کسب کرد.
مری مالون بار اول پس از متواری شدن در سال ۱۹۰۷ دستگیر شد و تنها به شرط آنکه دوباره به شغل آشپزی برنگردد آزاد شد. ولی او دوباره پس از چند سال به شغل سابق خود بازگشت که باعث شد نهایتا محکوم به قرنطینه اجباری مادام العمر در جزیره نورثبرادر شود.
شهرت سارا جوزفین بیکر
سارا جوزفین بیکر در این دوران به قدری مشهور شده بود که دانشکده پزشکی دانشگاه نیویورک از او خواست درباره «سلامت کودکان» سخنرانی کند. بیکر همچنین اعلام کرد اگر امکان آن وجود داشته باشد می خواهد در دانشگاه تدریس نیز کند. ولی تقاضای ثبت نام او در دوره دکترا در ابتدا توسط این دانشکده رد شد. اما سرانجام پس از آنکه هیچ متقاضی مردی متناسب با دانش بیکر پیدا نشد، مقامات دانشگاه با تقاضای او موافقت کردند. به این ترتیب، بیکر در سال ۱۹۱۷ تبدیل به اولین زنی شد که دکترای بهداشت عمومی را دریافت می کرد.
پس از ورود آمریکا به جنگ جهانی اول، شهرت بیکر حتی بیشتر نیز شد. بخش زیادی از این شهرت او مدیون یکی از اظهارنظرهایش است که به خبرنگار نیویورک تایمز گفته بود. او به خبرنگار گفت که «سرباز بودن در جبهه های جنگ فرانسه ۶ برابر امن تر از نوزادی است که در آمریکا متولد می شود.» همین شهرت باعث شد تا بیکر بتواند برنامه ای برای کودکان مدرسه ای راه اندازی کند و حمایت های زیادی را از اقشار مختلف دریافت کند. در این دوره به بیکر مشاغل مختلفی از مدیر سلامت مدارس دولتی در لندن تا شغلی در فرانسه برای مراقبت از پناهندگان و همچنین دستیار جراح عمومی در خود آمریکا پیشنهاد داده شد.
بیکر در اواخر زندگی بیشتر اوقات خود را با شریک زندگی خود، آیدا الکسا راس وایلی استرالیایی که داستان نویس، مقاله نویس و نویسنده فیلمنامه های هالیوودی بود می گذراند. هنگامی که بیکر در سال ۱۹۲۳ بازنشسته شد، تصمیم گرفت زندگینامه خود «نبرد برای زندگی» را بنویسد.
سال های پایانی زندگی سارا جوزفین بیکر
در سال ۱۹۳۵، چهار سال قبل از انتشار زندگینامه بود که بیکر و وایلی تصمیم گرفتند به همراه دوست خود لوئیز پیرس به پرینستون نیوجرسی نقل مکان کنند. بیکر در سال ۱۹۲۳ بازنشسته شده بود، اما همچنان کارش را متوقف نکرده بود. او بین سال های ۱۹۲۲ تا ۱۹۲۴ در کمیته بهداشت آمریکا مشغول به کار بود تا به اولین زنی تبدیل شود که عهده دار چنین سمتی می شود.
او همچنین در بسیاری از گروه ها و انجمن ها از جمله بیش از ۲۵ انجمن پزشکی و اداره بهداشت نیویورک نیز فعالیت داشت. سارا جوزفین بیکر همچنین ریاست انجمن پزشکی زنان آمریکا را نیز برعهده داشت. او همچنین ۴ کتاب، یک زندگینامه و ۲۵۰ مقاله را در مطبوعات به چاپ رساند. سرانجام بیکر روز ۲۲ فوریه سال ۱۹۴۵ بر اثر ابتلا به سرطان درگذشت.
امروزه سارا جوزفین بیکر را یکی از پیشگامان تأثیرگذار در حوزه پیشگیری و بهداشت عمومی می دانند. کسی که با تلاش های بی پایان خود نقش مهمی در پیاده سازی موفق بسیاری از اصول اولیه بهداشت عمومی در آمریکا داشت و به همین دلیل نیز با گذشت بیش از هفت دهه همچنان در یادها مانده است.
منبع: wikipedia
