نقد و بررسی فیلم ترسناک تلفن سیاه | تماس تلفنی با دنیای مردگان

فیلم ترسناک The Black Phone به کارگردانی «اسکات دریکسون»، درباره‌ی پسر ۱۳ ساله‌ای است که پس از ربوده شدن توسط یک قاتل کودک و حبس شدن در زیرزمینی عایق صدا، از طریق تلفنی قطع‌‌ شده، تماس‌هایی را از سمت قربانیان قبلی قاتل دریافت می‌کند. برای خواندن خلاصه، نقد و بررسی فیلم مهیج و ترسناک تلفن سیاه، که لقب یکی از ترسناک‌ترین فیلم‌های ۲۰۲۲ را تا اینجای کار از آن خود کرده با سرویس هنر و سینما در مجله کوروش همراه باشید.

مشخصات فیلم ترسناک تلفن سیاه

ژانر: مهیج، وحشت

کارگردان: اسکات دریکسون

نویسندگان: جو هیل، اسکات دریکسون، رابرت کارگیل

بازیگران: میسون تیمز، مادلین مک‌گرو، ایثن هاک

محصول کشور: ایالات متحده آمریکا

زبان: انگلیسی

اکران: ۲۴ ژوئن ۲۰۲۲

مدت زمان فیلم: ۱۰۳ دقیقه

توزیع‌کننده: Paramount Pictures

امتیاز آی ام دی بی: ۷.۱ از ۱۰

امتیاز راتن تومیتوز: ۸۳ از ۱۰۰

امتیاز متاکریتیک: ۶۵ از ۱۰۰

تماس‌های تلفنی از زندگی پس از مرگ

«اسکات دریکسون»، کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس آمریکایی، که فیلم ماجراجویانه‌ی مورد توجه در دنیای مارول، «دکتر استرنج» را در کارنامه خود دارد، این بار با فیلم ترسناک تلفن سیاه، به ژانر درام-ترسناک فیلم‌های گذشته‌ی خود بازمی‌گردد.

تلفن سیاه اقتباسی است از داستان کوتاهی به همین نام نوشته «جو هیل»، درباره‌ی «فینی بلیک» (با بازی میسون تیمز) یک پسر ۱۳ ساله خجالتی اما باهوش است که توسط یک قاتل آزارگر به نام «The Grabber» (با بازی ایثن هاک) ربوده می‌شود و در زیرزمینی عایق صدا گیر می‌افتد که جیغ زدن فایده‌ای ندارد. «گربر» اصرار دارد که به کودک صدمه نمی‌زند، اما ما می‌دانیم که او دقیقاً قصد دارد همین کار را انجام دهد.

وقتی یک تلفن قطع‌ شده روی دیوار شروع به زنگ زدن می‌کند، «فینی» متوجه می‌شود که می‌تواند صدای قربانیان قبلی قاتل را بشنود. هر کدام از آنها نکات مهمی در مورد چگونگی فرار دارند و در تلاش هستند تا مطمئن شوند که آنچه برایشان اتفاق افتاده برای «فینی» رخ نمی‌دهد.

با توجه به اینکه صداهای تلفن متعلق به پسرانی است که «گربر» قبلاً آنها را کشته است، «فین» احتمالاً به این علت می‌تواند آنها را بشنود که خانواده او تحت تأثیر قدرت ماورایی قرار گرفته‌اند. قربانیان از نوعی زندگی پس از مرگ تماس می گیرند و می‌توانند «فین» را راهنمایی کنند. برخی از آن‌ها از طریق نصیحت‌های خاص، برخی دیگر از طریق سرنخ‌ها و نشانه‌ها.

برخی از پیش‌فرض‌ها در فیلم کمی عجیب و غیرعادی هستند. تماس‌های تلفنی از زندگی پس از مرگ مملو از احتمال است. از طرفی دیگر، وقتی پسرهای مرده برای اولین بار شروع به صحبت می‌کنند، چند فلاش‌بک به زندگی آنها می‌بینیم که به نظر می‌رسد که جنبه احساسی دارد.

البته این تنها ایده‌ی امیدوارکننده‌ای نیست که رها شده است. «جیمز رانسون» در نقش یک کاراگاه آماتور و عجیب و غریب ظاهر می‌شود که به نظر می‌رسد قرار است فیلم را در مسیری کاملاً متفاوت پیش ببرد – اما متاسفانه حضور او نسبتاً کوتاه مدت و بیهوده است. «تلفن سیاه» گاهی چنان به‌طور چشمگیری در داستان احساس ضعف می‌کند که این داستان‌های فرعی مانند فرصت‌های از دست رفته به نظر می‌رسند.

در خانواده‌ی «فینی»، چیزهای بیشتری از آنچه به چشم می‌آید وجود دارد. «گوئن» (با بازی مادلین مک‌گرو) در رویاهایش، جزئیات خاصی را در مورد جنایات «گربر» می‌بیند که هنوز علنی نشده است و ظاهراً مادر مرحوم بچه‌ها نیز چنین پیش‌بینی‌ها و تصوراتی داشته است.

پدر الکلی آنها از اینکه فرزندانش در مسیر مادرشان قرار گیرند (که ما به لطف صداها و رؤیاهایی که در سر او وجود دارد، می‌دانیم که خودکشی کرده است) می‌ترسد. وقتی خود «فین» ربوده می‌شود، «گوئن» دست به کار می‌شود، ناامیدانه رویاهای او را جستجو می‌کند و برای یافتن سرنخ‌هایی از محل اختفای برادرش تمام تلاش خود را می‌کند.

جست‌وجوی گوئن برای یافتن فین، که فیلم در لحظات مناسب به آن می‌پردازد، هرگز آن‌طور که ما دوست داریم پیش نمی‌رود. با این حال، عملکرد بی‌نظیر «مک‌گرو» ۱۳ ساله در نقش کودکی نابالغ و با اراده که همچون یک کارآگاه عمل می‌کند، قابل توجه است. نگرانی او برای برادرش کاملا مشهود است. هر زمان که تصویر گوئن بر روی پرده سینما نمایش داده می‌شود، فیلم احساسات مخاطب را برمی‌انگیزد: ما ناراحتی و احساس درماندگی او را کاملا حس می‌کنیم.

تاثیر نقش گوئن به قدری است که هر زمان نقشش در داستان کمرنگ می‌شود، فیلم مقداری از قدرت خود را از دست می‌دهد. علاوه بر مک‌گرو، «ایثن هاک» در نقش یک قاتل کودک نقاب‌دار که تقریبا هرگز به ما اجازه نمی‌دهد تمام چهره او را ببینیم، درخشان ظاهر می‌شود و با بازی کاملی که ارائه می‌دهد شخصیتی ترسناک و در عین حال ناراحت‌کننده را به تصویر می‌کشد. از طرفی دیگر «میسون تیمز» را می‌بینیم که ترکیبی از هوش، سرگشتگی و ترس را به این فیلم ترسناک آورده است- پیچیدگی‌ای که در بازی بازیگران جوان نادر است.

در مجموع می‌توان چنین گفت که فیلم ترسناک تلفن سیاه سعی دارد عناصر ترسناک متداول را با داستان واضح‌تر و لطیف‌تری که «دریکسون» به وضوح می‌خواهد تعریف کند، آشتی دهد. البته این آشتی هرگز واقعاً اتفاق نمی‌افتد، اما بازیگران به هر حال ما را به آنجا می‌رسانند.

منتقدان معروف درباره تلفن سیاه چه می‌گویند؟!

Tara Brady از The Irish Times: «در فیلمی که حتی شخصیت‌های فرعی در آن با جزییات ترسیم شده‌اند، هاوک و تیمز به ترتیب دو اجرای برجسته برای نمایش یک بازی قانع‌کننده‌ی قوی‌تر با ضعیف‌تر، ارائه می‌دهند.»

Bill Goodykoontz از Arizona Republic: «این فیلم تنها در صورتی موثر واقع می‌شود که ایثن هاک ترسناک باشد؛ و او همینطور است.»

Clint Worthington از Consequence: «اجراها قوی هستند و فیلم در صحنه‌های مجزا عملکرد بهتری دارد. فقط دیدن این نکته ناراحت‌کننده است که یک ایده شسته و رفته تا حد زیادی به هدر رفته است.»

Ben Travis از Empire: «با وجود پیش‌فرض به شدت مایوس‌کننده‌ی فیلم – آدم‌ربایی! بچه‌های مرده! حبس! — تلفن سیاه امید را در میان وحشت می‌یابد.»

Paul Bradshaw از NME: «خوشبختانه «هاک» فوق‌العاده است و طوری در نقش خود فرو می‌رود که گویی زندگی‌اش به آن بستگی دارد. کابوکیِ (تئاتر ژاپنی دارای رقص و آواز) دیوانه‌وار او در آدم‌ربایی، به نحوی عالی و بی‌عیب، موثر واقع شده است.»

منبع: vulture