میناری جدیدترین فیلم لی ایزاک چانگ، کارگردان کره ای آمریکایی است. این فیلم که روایتی جذاب از زندگی یک خانواده مهاجر کره ای است، ستایش منتقدان و اهالی سینما را در پی داشته است. در نود و سومین مراسم اسکار میناری در ۶ بخش نامزد شد. و در نهایت جایزه بهترین نقش مکمل زن به این فیلم رسید. در سرویس هنر و سینما مجله کوروش درباره فیلم «میناری» بیشتر بخوانید.
فیلم «میناری» محصول ۲۰۲۰ به کارگردانی و نویسندگی لی ایزاک چانگ، فیلمی شبه زندگینامه ای ملهم از دوران کودکی خود نویسنده و کارگردان است. میناری روایتی از زندگی خانواده ای از مهاجران کره جنوبی در دهه ۱۹۸۰ است. خانواده ای سعی می کنند با کشاورزی در نواحی روستایی آمریکا تغییری به وضع خود بدهند و به رؤیاهایشان جامه عمل بپوشانند. فیلم میناری نام خود را از روی گیاه میناری یا آبچکان جاوانیکا (از گیاهان از محبوب در شبه جزیره کره) گرفته شده است. این فیلم پس از راه یافتن به جشنواره های سینمایی، با استقبال بی نظیر منتقدان و روزنامه نگاران سینمایی مواجه شد.
میناری در اوایل سال ۲۰۲۰ در جشنواره ساندنس شرکت کرد و هر دو جوایز «جایزه بزرگ هیئت داوران دراماتیک آمریکا» و «جایزه مخاطبان آمریکا» را از آن خود کرد. فیلم میناری ۱۱ دسامبر ۲۰۲۰ (۲۱ آذر ۹۹) یک هفته اکران مجازی خود را آغاز کرد. و نهایتا روز ۱۲ فوریه ۲۰۲۱ (۲۴ بهمن ۹۹) به صورت عمومی در سالن های سینما و سینمای مجازی اکران شد. فیلم جدید لی ایزاک چانگ در نود و سومین دوره جایزه اسکار در ۶ بخش نامزد دریافت جایزه شد. از جمله بهترین کارگردانی، بهترین فیلم، بهترین موسیقی متن و بازیگران نقش اول مرد و نقش مکمل زن. نهایتا از این میان یون یو-جانگ برنده جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد. میناری در جایزه گلدن گلوب ۲۰۲۱ نیز برنده جایزه بهترین فیلم خارجی شد.
بیشتر بخوانید » برندگان گلدن گلوب ۲۰۲۱ «
شناسنامه فیلم «میناری (Minari)»
خلاصه داستان: میناری ماجرای زندگی خانواده ای از مهاجران کره ای است که در جستجوی رؤیای آمریکایی به مزرعه ای کوچک در ایالت آرکانزاس نقل مکان می کنند.
ژانر: درام
کارگردان: لی ایزاک چانگ
نویسنده: لی ایزاک چانگ
بازیگران: استیون ین، هان یه-ری، آلان کیم، نوئل کیت چو، یون یو-جانگ، ویل پاتون
موسیقی: امیل ماسری
فیلم برداری: لکلن میلن
تدوین: هری یون
شرکت سازنده: ای ۲۴، پلن بی انترتینمنت
زمان: ۱۱۵ دقیقه
کشور: آمریکا
زبان: انگلیسی، کره ای
بودجه ساخت: ۲ میلیون دلار
فروش گیشه: ۲۰ میلیون دلار
امتیاز IMDb: ۷،۶
نمره راتن تومیتوز: ۹۸ درصد
متاکریتیک: امتیاز ۸۹
میناری در جستجوی رؤیای آمریکایی
لی آیزاک چونگ، کارگردان آمریکایی کره ای با صمیمیت خاصی به دوران کودکی خود در روستاهای آرکانزاس رجوع کرده است. آرکانزاس، ایالتی در جنوب آمریکا است که به داشتن زمین های بایر و برهوتش شهرت دارد. برای لی آیزاک چونگ چهار فیلم طول کشید تا دست به خلق روایت هایی سینمای مبهوت کننده ای بزند که بینندگان را این چنین مجذوب خود کند. دقیقا به همین دلیل نیز بلوغ و شاعرانگی لی آیزاک چونگ می بینیم که در هیچکدام از فیلم های دیگرش شاهد نبودیم. چونگ در میناری به آنچنان درک شخصی عمیق و پراحساسی از کودکی های خود دست یافته است. درکی عمیق که نظیرش را کمتر در فیلم های این چند ساله سینمای جهان دیده ایم.
وقتی از جنبه های صرفا شخصی فیلم خبردار می شویم که بفهمیم دقیقا زمانی که کارگردان ۶ ساله بوده، مادر بزرگش از کره جنوبی به آمریکا آمده تا همراه آنها زندگی کند. از همین تجربیات ارزنده است که لی ایزاک چانگ کمال استفاده را برده تا آنها را به فیلمی سرشار از صمیمیت و گرمی تبدیل کند.
بیشتر بخوانید » نقد و بررسی فیلم پدر برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد «
چهارمین فیلم لی آیزاک چونگ، کارگردان کره ای آمریکایی
اولین جشنواره ای که فیلم میناری به آن راه یافت، جشنواره فیلم ساندنس بود. میناری به سرعت اهالی سینما را مجذوب خود کرد و تماشاگران را میخ صندلی ها کرد. همانجا بود که بسیاری را خنداند و اشک به چشمان بسیاری (خصوصا سفیدپوستان آمریکایی) آورد. شاید دلیل چنین واکنش قوی به فیلم میناری را باید در اندکی فیلم هایی از تجارب آمریکایی آسیایی ها در هالیوود جستجو کنیم. در حالی که چنین فیلم هایی نایاب بودند، ولی میناری به خوبی نشان می دهد که مخاطبان فیلم های هنری چقدر صادقانه می توانند به درام های خانوادگی دو زبانه واکنش های قوی نشان دهند.
باید دید که آیا فیلم میناری می تواند پس از اکران این بار به لحاظ تجاری نیز موفقیتی را از آن خود کند یا خیر. ۳ فیلم قبلی چونگ اصلا فیلم های تجاری نبودند. اولین فیلم او «مونیورانگابو (Munyurangabo)» که تماما در کشور رواندا فیلمبرداری شد. این فیلم در جشنواره فیلم کن فرانسه به نمایش درآمد و در اکران یک هفته ای در یک سینمای آمریکا کمتر از هزار دلار درآمد کسب کرد.
دو فیلم بعدی او یعنی «زندگی خوش (Lucky Life)» و «ابیگیل هارم (Abigail Harm)» هم تنها در جشنواره های سینمایی به نمایش در آمدند و هرگز اکران عمومی نشدند. بنابراین این واقعیت که میناری این بار با یک توزیع کننده قوی وارد جشنواره ساندنس و بعدا جشنواره های سینمایی دیگر شده، نشان می دهد که این بار اوضاع فرق می کند. این امر خصوصا برای لی آیزاک چونگ که نشان داده فیلم هایش را مطابق بینش شخصی خودش می سازد، واقعا می تواند خبر خوبی باشد.
نقد و بررسی فیلم کره ای انگل بهترین فیلم اسکار ۲۰۲۰
میناری؛ روایتی از جنسِ خود زندگی
چه کسی می تواند ادعا کند پس از مهاجرت و حتی نقل مکان از شهری به شهر دیگر در ابتدا و طی سال های ابتدایی تا حدی حس غریبه بودن را نداشته است؟ در میناری که رؤیای آمریکایی از دریچه نگاه مهاجران کره ای روایت می شود. جیکوب یی (با بازی استیون ین) به جای تمام اعضای خانواده تصمیم گیری می کند و به این نتیجه می رسد که کوچ از کالیفرنیا به آرکانزاس، فرصت های بیشتری را در اختیار او و خانواده اش می گذارد.
جیکوب و همسرش مونیکا (یری هان) که یک دهه را در ساحل غربی آمریکا در کالیفرنیا سپری کرده اند، حالا تصمیم می گیرند با پولی که از شغل تشخیص جنسیت جوجه ها به دست آورده اند، دست به کار تازه ای بزنند. کار تشخیص جنسیت جوجه، کاری بسیار ماهرانه ولی به شدت یکنواخت است. جیکوب و مونیکا باید روزانه هزاران جوجه را معاینه کنند. و سپس ماده ها را برای تخم مرغ و گوشت نگهدارند و نرها را معدوم کنند.
ولی حالا به نظر اوضاع برای جیکوب تغییر کرده است. او مرغداری را در آرکانزاس پیدا کرده که دقیقا به شخصی با مهارت او احتیاج دارد. همچنین سرعت پایین مونیکا در کارها نمی تواند اینجا باعث اخراج شدن او شود. مهمتر از همه، زمین در آرکانزاس بسیار ارزان تر از نواحی دیگر کشور است. جیکوب آرزو دارد که از شغل پرورش مرغ خارج شود و خودش مزرعه ای با گیاهان و سبزیجات بومی کره جنوبی راه اندازی کند. جالب است بدانید که پدر چونگ نیز در دهه ۱۹۸۰ دست به همین کار زد. همین هم توجیه خوبی برای روایت فیلم از دید پسر کوچک جیکوب، دیوید (با بازی آلن اس. کیم) است.
نقد و بررسی فیلم منک جدیدترین اثر دیوید فینچر
میناری؛ فیلمی بی ادعا و صمیمی
ولی مونیکا نه تنها به اندازه جیکوب از آنچه در آرکانزاس انتظارشان را می کشد، هیجان زده نمی شود، بلکه سرخورده نیز می شود. چیزی که جیکوب به کاخ تشبیه کرده بود، جز یک خانه سیارِ دسته دوم نیست. مالک قبلی نیز سعی کرده بود در همین ملک مزرعه ای راه اندازی کند، ولی سرانجام ناکام ماند تا مردم آنجا این ملک را نفرین شده قلمداد کنند.
فیلم «لانه (The Nest)» به کارگردانی و نویسندگی شان دورکین که به همراه میناری در یک روز در جشنواره فیلم ساندنس به نمایش درآمد، شباهت زیادی به میناری دارد. این فیلم یک کارآفرین آمریکایی را دنبال می کند که برای موفقیت به مکان جدیدی نقل مکان می کند. تا همین یک نسل قبل در آمریکا چنین بود که پدر به تنهایی برای خانواده ای تعیین تکلیف می کرد و همه را با صلاحدید خود به هر کجا که می خواست می کشاند. البته با وجودی که در فیلم میناری جیکوب چنین می کند، ولی دیگر خبری از آن خانواده درهم ریخته و پراختلاف نیست.
بلکه در عوض این درگیری ها و کشمکش های بین پدر و مادر دیوید، با ظرافت از دید دیوید پسر خانواده به تصویر کشیده می شوند. چونگ آگاهانه از درگیری ها دوری می کند، او حتی در صحنه ای هواپیمای کاغذی بچه ها را به تصور می کشد که روی آن خطاب به والدین نوشته شده: «دعوا نکنید!» حتی صحنه هایی از درگیری های کودکان با همکلاسی ها و هم مدرسه ای ها نیز در فیلم وجود ندارد. شاید تنها در یک صحنه بتوان چنین اختلافی را دید و آن هم بحث جزئی دیوید و خواهر آن (با بازی نوئل چو) در کلیسا با دو بچه دیگر است.
فیلمی برگرفته از ماجراهای زندگی خود کارگردان
فیلم میناری با حضور مادربزرگ خانواده، پیچش جذابی پیدا می کند. وقتی بزرگترها به دیوید و آن می گویند که مادربزرگ کره ای آنها می خواهد به آنجا بیاید، بچه ها ابتدا نگران می شوند. مادر مونیکا، همیشه آدمی لجوج و عامل دعواها و اختلافات بوده است. اما وقتی سونجا (با بازی یون یو-جانگ) وارد خانه می شود، بلافاصله با او ارتباط برقرار می کنیم. و اگر نه بیشتر، ولی کمتر از سایرین اعضای خانواده به او نیز دلبسته نمی شویم. دیوید خیلی مطمئن نیست که چطور می خواهد با او کنار بیاید.
او هیچ تلاشی هم برای مخفی کردن ناامیدی خود نمی کند و حتی به او می گوید: «بوی کره می دهد!» .و حتی در یک مورد پس از اینکه مادربزرگ مجبورش می کند داروی گیاهی بدمزه ای بخورد، با یک معجون جالب از او انتقام می گیرد. دیوید مشکل سوفل قلبی (نوعی نارسایی قلبی) دارد و مادرش دائما او را از دویدن منع می کند. و حالا سونجا نیز به همان اندازه مراقب اوست. دیوید حتی مجبور است با مادربزرگ هم اتاق شود. همین نیز به مرور باعث نزدیک شدن آنها به یکدیگر می شود.
میناری فیلمی است که ما را دعوت به دوست داشتن خانواده ای می کند. کارگردان هیچ نیازی به توضیح اضافی برای این کار ندارد. بلکه فیلم همانطور که نوشته شده و مهمتر از همه به وسیله گروهی از بازیگران تراز اول اجرا شده، به این ترتیب شخصیت ها به راحتی به دل می نشینند و دوست داشتن آنها حتی از این هم راحت تر است. برای ساخت این فیلم باید به لی ایزاک چانگ تبریک گفت و به احترامش کلاه از سر برداشت. میناری فیلمی نیست که به کسی تماشای آن را توصیه کنید، بلکه باید بگویید آب دستت است بگذار زمین و میناری ببین!
بیشتر بخوانید » نقد و بررسی سریال تاج از دید منتقدان و اعضای خانواده سلطنتی «
نظر منتقدان درباره فیلم«میناری (Minari)»
وب سایت راتن تومیتوز به فیلم میناری نمره ۹۸ درصد را از روی ۲۷۲ نقد منتقدان سینمایی داده است. در بخشی از نقدهای منتقدان این وبسایت سینمایی می خوانیم: «میناری با بازی های عالی از استیون ین و یری هان، تصویری صمیمی و ناراحت کننده از خانواده و همگون سازی (مهاجران) در آمریکای دهه ۱۹۸۰ ترسیم کرده است.»
وبسایت سینمایی متاکریتیک نیز به فیلم میناری نمره ۸۹ از ۱۰۰ را بر اساس ۴۹ نقد منتقدان خود داد. ای.او. اسکات، روزنامه نگار و منتقد سینما در نقد کاملا مثبتی که به فیلم میناری در یادداشت خود در نشریه نیویورک تایمز داشت، نوشت: «میناری همچون خودِ زندگی هایی که روایت می کند، کم ادعا، خاص و صمیمانه است.»
نیکلاس باربر، در یادداشت خود در وبسایت بی بی سی فیلم به میناری نمره ۵ از ۵ داد و نوشت: «میناری با احساس نوشته و بازیگری شده، به زیبایی فیلمبرداری شده است. میناری با موسیقی متن جذاب، چنان مجذوب کننده است که به راحتی می توان جنبه های افراطی آن را از یاد برد.»
رابی کالین در نشریه تلگراف نیز به فیلم میناری نمره ۴ از ۵ داده و نوشت: «داستان پرحس لی آیزاک چونگ پرتره ای از روابط خانوادگی و ارزش های روستایی آمریکایی است.» فیلم میناری همچنین در فهرست ۱۰ فیلم برتر آخر سال ۲۰۲۰، ۶۷ نفر از منتقدان سینما حضور داشت. میناری در پنج فهرست در جایگاه اول و در ۹ فهرست نیز در جایگاه دوم قرار داشت.
نقد و بررسی انیمیشن روح برنده جایزه اسکار ۲۰۲۱
جمع بندی نهایی
فیلم میناری با وجود بازی های حیرت انگیز بازیگران کره ای آمریکایی خود و نویسندگی و کارگردانی لی ایزاک چانگ، کارگردانی که عناصر زندگینامه ای بی نظیری را در فیلم به کار برده است از آن دست فیلم هایی است که تماشای آن می تواند واقعا حال هر بیننده ای را خوب کند. کارگردانی لی ایزاک چانگ با فیلم خود همچنین بار دیگر توجهات را به کارگردانان صاحب سبک کره ای-آمریکایی جلب کرد.
